Ζούμε κρίσιμες στιγμές. Λαμβάνονται ιστορικές αποφάσεις. Οι εργαζόμενοι, ο λαός δοκιμάζεται από την φτώχεια και οδηγείται στην ανεργία. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τον τομέα της δημόσιας τάξης. Είναι ώρα για μεγάλες αλήθειες. Είναι ώρα για να αναλάβει ο καθένας τις ευθύνες του. Όλοι μας, ένστολοι και μη ένστολοι πολίτες. Και θα ζητήσω συγγνώμη, γιατί αποφάσισα σε ένα τόσο σοβαρό ακροατήριο και σε ένα τόσο εκλεκτό προεδρείο να μην απευθυνθώ με χειρόγραφο. Επέλεξα συνειδητά να απευθυνθώ από καρδιάς, να είμαι σύντομος, αλλά να καταθέσω την ψυχή μου.
Είμαστε 40 χρόνια από τη δικτατορία. Είναι καιρός όλοι μας και, πρωτίστως, αυτοί που πραγματικά αγωνίστηκαν ενάντια στη δικτατορία να πρωτοστατήσουν. Τα φαντάσματα από το παρελθόν να μείνουν οριστικά στο παρελθόν. Δεν μπορεί ακόμα να τα θυμόμαστε. Οφείλουμε να δημιουργούμε τις συνθήκες εκείνες, που δεν θα επιτρέψουν καμία αποσταθεροποίηση της Δημοκρατίας μας, πρωτίστως και εμείς οι ένστολοι. Είναι Συνταγματικό καθήκον μας. Και προς αυτή τη κατεύθυνση, θέλω να διαβεβαιώσω τους πάντες ότι είναι καθημερινός και διαρκής ο αγώνας. Ουδείς ποτέ σκέφτηκε, έκπτωση στα ανθρώπινα δικαιώματα, γιατί το δικαίωμα του πολίτη να είναι ασφαλής είναι συνταγματικά κατοχυρωμένο. Και μόνο στη Δημοκρατία ο πολίτης αισθάνεται ασφαλής. Η ανασφάλεια είναι συνυφασμένη με αντιδημοκρατικά πολιτεύματα, είναι συνυφασμένη με παρακράτος. Δεν το υπηρετούμε, το καταδικάζουμε, δεν ταυτιζόμαστε και ανήκει οριστικά στο παρελθόν. Πρέπει κάποια πράγματα κάποτε σε αυτόν τον τόπο να τα συμφωνήσουμε.
Επίσης, από καρδιάς θέλω να καταθέσω το εξής: Αποτελεί ντροπή, αποτελεί προσβολή στους αγωνιστές της Δημοκρατίας, σήμερα το 2011, η Βουλή να φυλάσσεται από τα ΜΑΤ. Το μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη να δέχεται καθημερινά επιθέσεις και να το φυλάνε τα ΜΑΤ. Είναι υποχρέωση όλων, αυτών που διοργανώνουν και ηγούνται των κινητοποιήσεων, πρωτίστως, να περιφρουρήσουν το ναό της Δημοκρατίας. Είναι ντροπή για εμάς τους νεοέλληνες. Δεν έχει θέση η Αστυνομία εκεί. Αλλά σκεφτείτε, σας παρακαλώ, και ποια θα ήταν η εικόνα της χώρας σήμερα και ποια θα ήταν η πολιτική της κατάσταση εάν με τα γεγονότα του Ιουνίου είχε καταστραφεί η Βουλή, είχε καεί η Βουλή, είχαν υλοποιηθεί τα συνθήματα αυτά, που ευτυχώς ελάχιστοι, αλλά μια δυναμική μειοψηφία, τους επέτρεψαν να τα εκφωνούν και ουδείς αντέδρασε. Επίσης, κανείς δεν αντέδρασε στους 22 τόνους πέτρα που, κατά τις δηλώσεις του Δημάρχου Αθηναίων, δεχθήκαμε. Δεν υπηρετούνται έτσι οι λαϊκοί αγώνες, δεν προστατεύονται έτσι τα δικαιώματα και οι εργαζόμενοι. Φαλκιδεύεται ο αγώνας τους και είναι υποχρέωση όλων μας να βρούμε από ποιους φαλκιδεύεται, να τους απομονώσουμε και να μην τους δώσουμε περιθώριο και αγωνιστικού βήματος.
Μιλάμε συνέχεια για την Αστυνομία, για το ανεκπαίδευτο της Αστυνομίας, για χίλια δυο πράγματα. Ναι, η εκπαίδευση χρειάζεται συνεχή προσπάθεια, δια βίου εκπαίδευση. Ε, δεν είμαστε και οι πιο ανεκπαίδευτοι του κόσμου. Έχουμε δώσει εξετάσεις, έχουμε συγκριθεί με ξένες Αστυνομίες. Δικαιούμαστε να είμαστε υπερήφανοι και για την εκπαίδευσή μας και για τις επιτυχίες μας και για το ανθρώπινο πρόσωπο. Είμαστε μία από τις δημοκρατικότερες Αστυνομίες της Ευρώπης, με ό,τι κηλίδες αμαυρώνουν αυτήν την ιστορία της. Δεν μπορεί ο Έλληνας αστυνομικός μόνιμα να οδηγείται στο περιθώριο και την κοινωνική περιθωριοποίηση. Έχουμε υποχρέωση πρωτίστως εμείς, αλλά και οι υπόλοιποι πολίτες και κοινωνικές τάξεις, όλοι να μας στηρίξουν. Τα παιδιά μας δικαιούνται να πάνε στο σχολείο και να έχουν την ισότιμη μεταχείριση, διότι είναι παιδιά ένστολων πολιτών που υπηρετούν τη Δημοκρατία.
Κινούμαστε μόνιμα, με ταχύτατες διαδικασίες, και οδηγούμε στη δικαιοσύνη τα άτομα, που από τη πλευρά τη δική μας, παρεκτρέπονται. Δεν έχουν θέση στο Σώμα. Και, κύριε Πρόεδρε, σωστά είπατε ότι συνελήφθη ο αστυνομικός προχτές και αυτό θα πρέπει να μας το πιστώσετε θετικά. Η παραπέρα μεταχείριση, όμως, αφορά τη δικαιοσύνη, δεν αφορά την Αστυνομία. Η Αστυνομία το καθήκον της το έπραξε, το έπραξε ταχύτατα, κάνοντας το αυτονόητο καθήκον απέναντι σε μία φωτορεπόρτερ, που εκτελούσε το επάγγελμα της. Εκείνη τη στιγμή το καθήκον της είναι ιερό και το σεβόμαστε το λειτούργημα του δημοσιογράφου, διότι πραγματικά είναι λειτούργημα και δεν είναι επάγγελμα και έχουμε υποχρέωση όλοι μας να διασφαλίσουμε απόλυτες συνθήκες εργασίας και η κριτική του δημοσιογράφου, η επισήμανση των λαθών μας, των υπερβάσεών μας, μας βοηθά να γινόμαστε καλύτεροι. Έχουμε υποχρέωση να ενσκύψουμε με πολλή προσοχή στην κριτική, στην καλόπιστη κριτική. Αλλά και ο αστυνομικός, όταν παραπέμπεται στη Δικαιοσύνη, δικαιούται και αυτός να τύχει της ίσης μεταχείρισης με τον οποιονδήποτε πολίτη, ακόμα και τον κακοποιό. Δεν μπορούμε να απολογηθούμε, όμως, εμείς γιατί ο αστυνομικός έμεινε ελεύθερος. Εμείς τον οδηγήσαμε εκεί που έπρεπε να πάει.
Αναφερθήκατε και σωστά για τα θέματα των Ενόρκων Διοικητικών Εξετάσεων κ.λπ. Θέλω να σας πληροφορήσω ότι σε αυτά τα θέματα, στα θέματα που έχουν σχέση με συμπεριφορές, με ήθος, με χαρακτήρα, με διαφθορά, με παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων ευτυχώς τα περιστατικά, σε επίπεδο Ελληνικής Αστυνομίας, είναι λίγα. Ακούτε για διοικητικές εξετάσεις ότι είναι μεγάλος ο αριθμός. Ναι, αλλά εκεί συμπεριλαμβάνονται και διοικητικές εξετάσεις που γίνονται για τροχαίες παραβάσεις και εμπλοκές σε τροχαία ατυχήματα. Ακόμα και για την πτώση στο σπίτι του αστυνομικού και για ένα κάταγμα που θα υποστεί στο σπίτι του, ενεργείται Ένορκη Διοικητική Εξέταση, διότι έτσι προβλέπει ο εσωτερικός κανονισμός. Για τα θέματα, όμως, στα οποία άπτονται διαφθοράς, κατάχρησης εξουσίας, βιαιοπραγίας, οι διαδικασίες συνεχίζονται. Υπακούουν, όμως, και αυτές οι διαδικασίες στο πλαίσιο του Διοικητικού Δικαίου, που διέπει τη χώρα μας. Χρειάζονται αλλαγές; Ναι, θα συμφωνήσουμε πρώτοι και οι ομοσπονδίες, σε συνεργασία με έγκριτους νομικούς, κάνουν αγώνα προς αυτή τη κατεύθυνση, προκειμένου οι διαδικασίες στη χώρα μας να κινούνται ταχύτατα και, παράλληλα, να υπάρχει ταχεία απονομή και της πειθαρχικής δικαιοσύνης, διότι τότε έχει αξία. Όταν η ποινή, εφόσον κριθεί κάποιος ένοχος, επιβάλλεται σε ένα σύντομο χρονικό διάστημα, σε σχέση με το χρόνο που τελέστηκε η πράξη.
Αλλά, από την άλλη πλευρά, θέλω να επισημάνω και κάτι. Πάρα πολλές πειθαρχικές αποφάσεις, οι οποίες έχουν επιβληθεί, , από τα πειθαρχικά μας Συμβούλια και από οποιοδήποτε άλλο πειθαρχικό όργανο, δυστυχώς ακυρώνονται με τις προσφυγές στα Διοικητικά Δικαστήρια. Για τυπικούς λόγους, για χίλια δυο άλλα πράγματα. Δεν είναι της παρούσης να το θίξουμε, αλλά ήθελα απλώς να διασκεδάσω μία σκιά ότι μέσα στο χώρο της Αστυνομίας υπάρχει ένας μηχανισμός, ο οποίος συγκαλύπτει τέτοιες συμπεριφορές. Δε μας εκφράζουν. Κάνουμε αγώνα οι ίδιοι να τις αποκηρύξουμε. Δεν θέλουμε τέτοιους συναδέλφους στις τάξεις μας και δεν επιτρέπουμε σε κανέναν να αμαυρώνει την προσπάθεια των πολλών. Και σε αυτή την κατεύθυνση, ζητάμε από όλους σας τη στήριξη.
Στο κρίσιμο θέμα με τους δημοσιογράφους. Πρέπει να το καταθέσουμε δημόσια. Τιμούμε το έργο – επάγγελμα. Έχουμε την υποχρέωση να διασφαλίσουνε πραγματικά αυτό που προηγουμένως διαβάσατε, το οποίο αναφέρετε και είναι υποχρέωση όλων μας. Θα πρέπει από κοινού, καλόπιστα, να βρούμε τρόπους αυτό να το διασφαλίσουμε. Να βρούμε τρόπους που ο δημοσιογράφος αδέκαστα, αντικειμενικά και αμερόληπτα και σε περιβάλλον ασφάλειας θα εκτελεί τη δουλειά του. Και προς αυτήν την κατεύθυνση, θέλω να σας διαβεβαιώσω, είμαστε σταθερά προσηλωμένοι να το πετύχουμε. Θέλει αγώνα, θέλει προσπάθεια. Θα τον κάνουμε, με όλους τους κοινωνικούς φορείς.
Επίσης, θέλω να πω και κάτι άλλο. Είναι βαθιά ριζωμένο μέσα μου, είναι βαθιά ριζωμένη μέσα μου η ρήση του Κασιμάτη του Συνταγματολόγου, ο οποίος θυμάμαι, νέος δόκιμος Αξιωματικός στη Σχολή Αξιωματικών, σε μια διάλεξη που μας είχε κάνει, και η ομιλία του αυτή έχει σημαδέψει την υπηρεσιακή μου ζωή, ανέπτυξε τη φράση που είπε το ’73 στα γεγονότα της Νομικής κατά της Χούντας, ότι θα πρέπει επιτέλους να μάθουν και οι χωροφύλακες να δέρνονται. Είναι μια ρήση με πολύ βαθιά δημοκρατική σημασία, η οποία προσπαθούμε πραγματικά να χαράξει το υπηρεσιακό μας διάβα, διότι ο ένστολος πολίτης, αυτός που εθελοντικά έβγαλε τη Σχολή για να υπηρετήσει τη πατρίδα και τη δημοκρατία από ένα συγκεκριμένο μετερίζι, οφείλει να είναι πολύ πιο ψύχραιμος, οφείλει να είναι πολύ πιο υπομονετικός και, σε τελική ανάλυση, η όποια συμπεριφορά των πολιτών απέναντι του δεν είναι προσωπική. Δεν έχει ένας πολίτης τίποτε προσωπικά με κανέναν αστυνομικό. Τη δεδομένη στιγμή εκφράζει τη δυσαρέσκειά του, την αντίδραση του, οτιδήποτε σε αυτό που το κράτος τη δεδομένη στιγμή αποφασίζει.
Με την ευκαιρία, όμως, αυτή και επειδή κοντά μας σήμερα βρίσκεται ο Μανώλης ο Κυπραίος και θέλω να τον ευχαριστήσω, διότι απεδέχθη την πρόσκληση αυτή των Ομοσπονδιών και είναι πολλή σημαντική η παρουσία του σήμερα εδώ, να ακούσουμε από την πλευρά ενός ανθρώπου που έχει τραυματιστεί, που έχει κλονιστεί πραγματικά η υγεία του, λόγω χρήσης βίας, να ακούσουμε και την άλλη πλευρά όλοι μας και, ως Αρχηγός, αισθάνομαι την ανάγκη, στο όνομα του Μανώλη Κυπραίου και στο συμβολισμό που έχει στα θύματα της βίας και αυτών που προέρχονται από την αστυνομική, αλλά και για τους αστυνομικούς θύματα της βίας, να ζητήσουμε όλοι ένα «συγγνώμη». Και όλοι να συναποφασίσουμε εδώ, ένστολοι και μη ένστολοι πολίτες, ότι σε αυτή τη δύσκολη περίοδο για τη χώρα, είμαστε αποφασισμένοι τους αγώνες των προηγουμένων για τη δημοκρατία στη χώρα και με τον υψηλό συμβολισμό που η παρουσία του Μανώλη Γλέζου έχει εδώ σήμερα – και τον ευχαριστώ, που έχει δεχθεί πραγματικά να βρίσκεται κοντά στην αστυνομία για δεύτερη φορά- να κλείσει η ημερίδα και με ένα συμπέρασμα στο τέλος. Ότι όλοι μας, ένστολοι και μη ένστολοι, ο καθένας από τη θέση και τις ευθύνες που του αναλογούν, είμαστε αποφασισμένοι τις Συνταγματικές ελευθερίες, τη δημοκρατία σε αυτό το τόπο που με πολλούς αγώνες έχει εδραιωθεί, να τη διαφυλάξουμε ως κόρη οφθαλμού. Όλα μπορούμε να τα ξεπεράσουμε, τον τραυματισμό της Δημοκρατίας, όμως, δε μπορούμε να τον αντέξουμε. Και έχουμε υποχρέωση όλοι και απευθύνω έκκληση προς όλους, εκπτώσεις σε αυτό το τομέα δεν χωρούν.
Σας ευχαριστώ πολύ.
